به قلم مدیر سایت
موبد دکتر اردشیر خورشیدیان ـ رئیس انجمن موبدان تهران و بالاترین مقام زرتشتی در ایران ـ به هر آب و آتشی می زند تا برای آداب و رسوم و خرافه های زرتشتی ها فلسفه ببافد و تلاش دارد خرافه های اوستا را معقول و علمی نشان دهد.
می گوید:
« ـ در اوستا پاک نگه داشتن چهار آخشیج، مبارزه با خرفستران (حشرات موزی)، جدا ساختن بیماران (نشوه یا نه‌شبه) و زنان دشتان و پلشت بری و ضدعفونی (با پادیاب) برای شیوع بیماری سفارش شده است.
ـ جدا کردن زن دشتان به مدت پنج روز و زن تازه بچه سقط کرده تا چهل روز (در دوره نفاس) از شوهر موجب می شده که هم خانم خانه آسایش و آرامش پیدا کند و هم بسیاری از بیماری ها که ممکن است در اثر تماس جنسی به وجود آید، پیشگیری شود.»

یک) «موذی» از «اذیت» گرفته شده به معنای اذیت کننده است پس «موزی» اشتباه است. انشاءالله ایراد از جانب انتشارات است.
دو) خرفستران فقط شامل حشرات نمی شود بلکه انواع درندگان و خزندگان و گزندگان و… را نیز در بر می گیرد از جمله: لاک پشت، فیل، جغد، بزمجه و وزغ.
سه) حمایت زرتشتی ها از بعضی حیوانات و مبارزه با بعضی دیگر، به دلیل مفید یا آزاررسان بودن آنها نیست. خرگوش با اینکه ریشه ی گیاهان را می جود و به محصولات کشاورزی آسیب می زند، به شدت مورد حمایت زرتشتی ها بود در حدی که کشتن آنها حکم اعدام را در پی داشت (ر. ک: وندیداد، ج 2، ص 697، قسمت شرح).
از سوی دیگر کشتن حیواناتی جزء برنامه هایشان بود که به انسان زیان نمی رسانند، مثل حیوانات نامبرده در شماره ی دو.
بنابراین، ملاکی عقلانی در کشتن خرفستران وجود نداشته بلکه این کار خرافه ای بیش نبوده است.
چهار) برای رعایت بهداشت، لزومی ندارد زنان دشتان (حائض، پریود) از انسان های دیگر جدا شوند. زرتشتی ها نه تنها زن را جدا می کردند بلکه کارهایی می کردند که ربطی به بهداشت نداشت بلکه گاه خلاف بهداشت بود؛ مانند دست نزدن به آب.
پنج) مراد دکتر خورشیدیان از «پادیاب» محلولی است که از ادرار گاو درست می شده (ر. ک: پاسخ به پرسش های دینی زرتشتیان، ص 220) زرتشتی ها با ادرار گاو کارهای عجیب و غریبی می کردند که به قول زرتشتی پژوه برجسته هاشم رضی تطهیر با ادرار گاو به هیچ وجه جنبه ی گندزدایی و ضدعفونی نداشت.
شش) جدا کردن زن ناپاک بیشتر از پنج روز بود. جدایی تا سه روز پس از پاک شدن ادامه می یافت. با توجه به اینکه غالب زنها هفت روزه عادت می شوند، جدایی آنها معمولا ده روز طول می کشید. ده روز در ماه، مدت کمی نیست!
هفت) زن بارداری که بچه اش را سقط می کرده، نه تنها جدا می شده بلکه مخلوطی از ادرار گاو و خاکستر را وارد رحم او می کردند تا دیو از بدنش خارج شود. پس این کار غیربهداشتی، کاملا خرافی بوده است.
هشت) زنی که سقط جنین می کرد، تا زمانی که خون می دید، باید همان احکام عجیب وغریب زن حائض را رعایت می کرد و این آداب، سبب آرامش و آسایش او نمی شد.

دهش فرهنگی یا لرک مینوی، ص 140